Μεταφράσαμε το εβδομαδιαίο δελτίο του Vijay Prashad, Ινδού ιστορικού, δημοσιογράφου και διευθυντή της Τριηπειρωτικής: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών*
Στις 23 Ιουλίου, ο Γενικός Διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus ανακοίνωσε ότι ο κόσμος έχει τώρα 15 εκατομμύρια άτομα μολυσμένα από το COVID-19. «Η πανδημία έχει διαταράξει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Πολλοί βρίσκονται στο σπίτι για μήνες », είπε . Το τραύμα του Μεγάλου Κλειδώματος προσλαμβάνει σοβαρό ψυχοκοινωνικό φόρο. «Είναι απολύτως κατανοητό ότι οι άνθρωποι θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους», είπε ο Δρ Ghebreyesus. «Αλλά δεν θα επιστρέψουμε στην ‘παλιά κανονικότητα’. Η πανδημία έχει ήδη αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ζούμε τη ζωή μας. Μέρος της προσαρμογής στη ‘νέα κανονικότητα’ είναι η εύρεση τρόπων για να ζήσουμε με ασφάλεια τη ζωή μας».
Shimutt , 2018.
Σε συνέντευξη Τύπου στις 23 Ιουλίου, στη Μπραζαβίλ (Δημοκρατία του Κονγκό), ο Δρ. Ματσιντίσο Μοέτι, περιφερειακός διευθυντής του ΠΟΥ για την Αφρική, δήλωσε ότι «η άνοδος που παρατηρούμε στα κρούσματα COVID-19 στην Αφρική ασκούν ολοένα και μεγαλύτερη πίεση στις υπηρεσίες υγείας σε ολόκληρη την ήπειρο». Υπάρχουν τώρα περίπου 10.000 επιβεβαιωμένες περιπτώσεις COVID-19 μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας στην Αφρική. «Αυτό έχει πραγματικές συνέπειες για τα άτομα που εργάζονται στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης», δήλωσε ο Δρ Μοέτι. «Η μόλυνση μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας είναι πάρα πολύ συχνή. Οι γιατροί, οι νοσοκόμες και άλλοι επαγγελματίες υγείας είναι οι μητέρες, οι αδελφοί και οι αδελφές μας. Βοηθούν να σωθούν ζωές που απειλούνται από το COVID-19. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι διαθέτουν τον εξοπλισμό, τις δεξιότητες και τις πληροφορίες που χρειάζονται για να διατηρήσουν τον εαυτό τους, τους ασθενείς και τους συναδέλφους τους ασφαλείς ». Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα – ή και χειρότερα – αλλού. Στα τέλη Μαΐου, δύο οργανώσεις νοσοκόμων της Βραζιλίας (το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Νοσηλευτικής [COFEN] και το Διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών [ICN]) ανακοίνωσε ότι η Βραζιλία είχε τον υψηλότερο αριθμό νοσηλευτών – κυρίως γυναικών – που πεθαίνουν από το COVID-19.
Τα εγκάρδια σχόλια του Δρ Moeti μου θύμισαν τον φάκελό μας αρ. 29 (Ιούνιος 2020), «Η υγεία είναι μια πολιτική επιλογή«. Οι ερευνητές μας μίλησαν με εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Ινδία και τη Νότια Αφρική για να μάθουν για τις συνθήκες της εργασίας τους και τις ανησυχίες τους σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις τους διαχειρίζονται την πανδημία. «Ακόμη και πριν το COVID-19», δήλωσε ο Lerato Madumo, πρόεδρος της Ένωσης Νέων Νοσηλευτών Indaba στη Νότια Αφρική, «το σύστημα υγείας μας είχε ήδη καταπονήσει. Στην κορυφή της λίστας ήταν η έλλειψη νοσοκόμων. Πήγαμε σε αυτήν την πανδημία με το ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό». Καθένας από τους ανθρώπους με τους οποίους μιλήσαμε μας είπε ότι τα δημόσια συστήματα υγειονομικής περίθαλψής τους είχαν αποδυναμωθεί από προϋπολογισμούς λιτότητας, που συχνά επιβάλλονταν από πλούσιους πιστωτές και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι οποίοι ζήτησαν την πληρωμή υπηρεσιών χρέους και δεν νοιάζονταν για το ότι αυτά τα χρήματα βγήκαν από τους προϋπολογισμούς για την δημόσια υγεία, τη δημόσια εκπαίδευση και τη δημόσια ευημερία. Είναι ένας καλός λόγος να συμμετάσχουμε στην έκκληση για την διαγραφή του χρέους του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Ukifka Mjini Kila Mtu Na Lake , 1970s.
Τον Απρίλιο, ο ΠΟΥ – μαζί με το Διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών και Νοσηλευτικών «Τώρα» – δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο «State of the World Nursing 2020″. Το βασικό συμπέρασμα αυτής της έκθεσης είναι ότι ο κόσμος έχει έλλειμμα σχεδόν έξι εκατομμυρίων νοσοκόμων. Εκπληκτικά, το 89% της έλλειψης συγκεντρώνεται στον Παγκόσμιο Νότο, «όπου η αύξηση του αριθμού των νοσοκόμων μετά βίας συμβαδίζει με την αύξηση του πληθυσμού». Αξίζει να σημειωθεί ότι η πίεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να διατηρήσει τους μισθούς του δημόσιου τομέα χαμηλά σε αντάλλαγμα για την ελάφρυνση του χρέους οδηγεί σε χαμηλούς μισθούς για νοσοκόμες, πολλές από τις οποίες στη συνέχεια μεταναστεύουν σε χώρες με υψηλότερους μισθούς, δημιουργώντας αυτό που ο Zuhal Yeşilyurt Gündüz αποκαλεί « διαρροή φροντίδας» .
Όταν μιλάμε για νοσοκόμες, μιλάμε σε μεγάλο βαθμό για γυναίκες, και εδώ πρέπει να επικεντρωθούμε στην παραβίαση και τις διακρίσεις. Ένα έγγραφο του ΠΟΥ από τον Μάρτιο του 2019 έχει μια πρόταση που θα έπρεπε να σταματήσει σε όλη την ψευδεπίγραφη ρητορική για την ισότητα των φύλων: «Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν περίπου το 70% του εργατικού δυναμικού στον τομέα της υγείας, αλλά κερδίζουν κατά μέσο όρο 28% λιγότερα από τους άνδρες». Στο Tricontinental: Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, υπό την ηγεσία της Αναπληρώτριας Διευθύντριας μας, Renata Porto Bugni, διεξάγουμε μια μελέτη για τον αντίκτυπο του CoronaShock στα φύλα, το οποίο θα επεξεργαστεί τέτοια γεγονότα. Αυτή η έκθεση θα κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες.
Είμαι νοσοκόμα , 2020
Με βάση τις συνεντεύξεις με τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που διεξήγαγε η ομάδα μας για την Υγεία είναι μια Πολιτική Επιλογή , ο φάκελός μας ανέπτυξε ένα πρόγραμμα δεκαέξι σημείων για την αλλαγή της προτεραιότητας των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης στις καπιταλιστικές χώρες. Έξι από αυτά έχουν ιδιαίτερη έμφαση στην:
- ουσιαστική αύξηση στα τεστ για το COVID-19 στους εργαζομένους στον τομέα της υγείας.
- προστασία στους εργαζόμενους παρέχοντας υψηλής ποιότητας εξοπλισμο ατομικής προστασίας και μάσκες, καθώς και άλλο απαραίτητο εξοπλισμό. Οι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής πρέπει να είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίσουν την ασθένεια.
- αμεση εκταμίευση κονδυλίων για τη δημιουργία σχολών κατάρτισης για εργαζομένους στον τομέα της υγείας, συμπεριλαμβανομένων γιατρών, νοσοκόμων και εργαζομένων στη δημόσια υγεία.
- αύξηση στους μισθούς των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και πληρωμή τους σε τακτική και μόνιμη βάση.
- αναγνώριση ότι οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να αποσύρουν την εργασία τους εάν αποφασίσουν ότι η εργασία συνεπάγεται άμεσο κίνδυνο για την υγεία ή τη ζωή τους (αυτό βασίζεται στις Συμβάσεις 155 και 187 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας).
- εξασφάλιση της συμμετοχής των σωματείων των εργαζομένων στον τομέα της υγείας σε επιτροπές που διαμορφώνουν πολιτικές για τον τομέα της υγείας εν γένει και για την κρίση COVID-19 ειδικότερα, ώστε να έχουν τη φωνή να συμβάλουν στον καθορισμό αυτών των πολιτικών.
Πρόκειται για στοιχειώδεις απαιτήσεις, πολιτικές στις οποίες θα συμφωνούσε κάθε ευαίσθητο άτομο αφού είδε την καταστροφή που προκλήθηκε στους πληθυσμούς των καπιταλιστικών κρατών κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας. Πολλές από αυτλες επανεμφανίζονται στην ατζέντα των δέκα σημείων για τον παγκόσμιο νότο μετά το COVID-19. Πρέπει να προσθέσουμε σε αυτήν τη λίστα:
- Πίεση του ΔΝΤ και του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ να μην υπαγορεύουν πλέον τα επίπεδα των μισθών του δημόσιου τομέα ως προϋπόθεση δανείων, έτσι ώστε οι κυβερνήσεις στον Παγκόσμιο Νότο να μπορούν να πληρώνουν επαρκώς τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας
Medinat al-Hub [Πόλη της Αγάπης], (1963).
Τον Σεπτέμβριο του 1947, ένας γιατρός στο Faqus (στη βόρεια Αίγυπτο) είδε δύο ασθενείς που έδειξαν σημάδια τροφικής δηλητηρίασης. Την επόμενη μέρα, έφτασαν δύο ακόμη ασθενείς και τους συμβούλεψε να πάνε στο γενικό νοσοκομείο. Ο αξιωματικός υγείας του Al Qarnah (στη μέση Αίγυπτο) «ήταν αρκετά μπερδεμένος σχετικά με την αναφορά δέκα θανάτων κατά τη διάρκεια αυτής της ημέρας», όπως σημείωσε αργότερα έκθεση του ΠΟΥ . Η Αίγυπτος είχε βιώσει έξι προηγούμενες πανδημίες χολέρας (1817, 1831, 1846, 1863, 1883 και 1902), και όμως αυτή τη φορά οι ιατροί δεν ήταν σίγουροι τι προκαλούσε την ασθένεια. Η χολέρα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα πριν ο «στρατός των γιατρών, των υγειονομικών υπαλλήλων, του νοσηλευτικού προσωπικού και των απολυμάνσεων» να μπορέσει να σπάσει την αλυσίδα της μόλυνσης. 10.277 άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια αυτής της επιδημίας. Οι φήμες ότι η χολέρα μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο από Βρετανούς στρατιώτες που φρουρούσαν στη χώρα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου απορρίφθηκαν από τις βρετανικές αρχές.
Στο Ιράκ, η Nazik al-Malaika (1923-2007) άκουσε αναφορές για το ξέσπασμα της χολέρας στο ραδιόφωνο. Η αγωνία της έγινε ένα όμορφο ποίημα, η Χολέρα( μεταφράστηκε εδώ από τον Husain Haddawy):
Είναι νύχτα.
Ακούστε τους θρήνους που αντηχούν
και υψώνονται πάνω από τη σιωπή στο σκοτάδι.…
η αγωνία, ξεχειλίζει θλίψη που
συγκρούεται με τους θρήνους.
Σε κάθε καρδιά υπάρχει φωτιά,
σε κάθε σιωπηλή καλύβα, θλίψη
και παντού, μια ψυχή που κλαίει στο σκοτάδι.Είναι νύχτα. Ακούστε τα βήματα του περαστικού, στη σιωπή της αυγής. Ακούστε, δείτε τις πομπές πένθους, δέκα, είκοσι, όχι… αμέτρητες.
…
Παντού βρίσκεται ένα πτώμα, πένθος χωρίς ευλογία ή ενός λεπτού σιγή.
…
Η ανθρωπότητα διαμαρτύρεται για τα εγκλήματα του θανάτου.
…
Η χολέρα είναι η εκδίκηση του θανάτου.
…
Ακόμα και ο νεκροθάφτης έχει υποκύψει, ο Μουεζίνης είναι νεκρός, και ποιος θα ευλογήσει τους νεκρούς;
…
Ω Αίγυπτος, η καρδιά μου σχίζεται από τις καταστροφές του θανάτου.
Ακόμη και ο νεκροθάφτης υπέκυψε στην ασθένεια, όπως και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας. Οι καρδιές μας είναι ρημαγμένες από τις καταστροφές του θανάτου, από τη βαθιά αγωνία της πανδημίας του κορονοϊού, της πανδημίας πείνας, της πανδημίας ενάντια στην ελπίδα. Ωστόσο, ακόμη και στη ζοφερή κατάσταση, ο ποιητής μας θυμίζει ότι «η ανθρωπότητα διαμαρτύρεται ενάντια στα εγκλήματα του θανάτου».
*Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη ήταν ένα συνέδριο επαναστατικών κινημάτων από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1966 στην Κούβα. Η διάσκεψη προέκυψε από τα κράτη που εξήλθαν από το αντιαποικιακό κίνημα και δημιούργησαν το Κίνημα των Αδεσμεύτων(NAM), αλλά και κινήματα με ημιτελείς αντιαποικιοκρατικούς πολέμους εθνικής απελευθέρωσης, τα οποίa είχαν πιο ριζοσπαστικό πρόταγμα και τα οποία είχαν συγκεντρωθεί το 1957 στον Αφρικανο-ασιατικό Λαϊκό Οργανισμό Αλληλεγγύης (AAPSO).
Η Τριηπειρωτική Διάσκεψη έθεσε στόχους, την ειρήνη και το σοσιαλισμό, όπως και να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα που θα οδηγούσαν σε αυτόν τον στόχο.
Η Τριηπειρωτική: Το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας, αποτελεί συνέχεια της κληρονομιάς της Τριηπειρωτικής Διάσκεψης.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας διεθνιστικής επαφής με τα αντιιμπεριαλιστικά επαναστατικά κινήματα του κόσμου, η GuernicaEu ανακοίνωσε στις 3 Απριλίου 2020 την συνεργασία με την Τριηπειρωτική: Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών, για την μετάφραση στα ελληνικά των εβδομαδιαίων δελτίων της.
guernicaeu.wordpress.com 